#2 van mijn 12 jeugdwerken!
Zoals je weet mocht ik vorig jaar genieten van mijn twaalfde jaar als burgemeester van de prachtige stad Genk, nog steeds de job van mijn leven.
Om dit te vieren – en om na corona eindelijk terug dichter bij de mensen te komen – ging ik de uitdaging aan om het hele jaar lang twaalf werken uit te voeren. Zo kwam ik op heel wat fijne Genkse plaatsen en ontmoette ik heel wat mooie Genkenaren. Ik mocht ervaren dat Genk heel wat behulpzame en solidaire inwoners heeft die in hun vrije tijd warme acties op poten zetten. In mijn dertiende jaar als burgemeester zet ik deze werken verder, maar dan steeds in het teken van de jeugd.
Jongeren hebben niet alleen de toekomst, ze zijn het ook. Daarom verdienen ze alle aandacht. In Genk zijn er 20.000 jongeren tussen 0 en 25 jaar. De bijeenkomst van de Gestelde Lichamen in januari stond dan ook volledig in het teken van jongeren. In de aanloop van het event organiseerden we workshops met een twintigtal Genkse jongeren om te horen wat zij denken en voelen. Drie belangrijke thema’s kwamen aan bod: onderwijs, de arbeidsmarkt en de toekomst. Hun input is niet enkel belangrijk voor mij als burgemeester, maar voor iedere Genkenaar die de mogelijkheid heeft om kansen te geven aan jongeren.
In 2023 ga ik elke maand op bezoek en aan de slag bij een jongerenvereniging. Want werken voor onze jeugd, da’s belangrijk werk! Zij verdienen onze aandacht. Zij zijn immers onze leerkrachten, ondernemers, verzorgers – kortom onze makers – van morgen.
In februari ben ik langs geweest bij Vlaggendansgroep Symbolica, een jeugdige vereniging die hedendaagse dans met vlaggen brengt. Vandaag de dag bestaat Symbolica uit een vijftigtal jongens tussen 11 en 18 jaar. De vereniging zal altijd een speciale plek in mijn hart hebben, want ook ik was ooit één van die jongens. Mijn zoon Viktor heeft op dat vlak de spreekwoordelijke vlag van mij overgenomen. Ik hoop dat zijn herinneringen aan deze groep later even mooi zijn als die van mij.
Op 18 en 19 februari organiseerde Symbolica zijn jaarlijkse eetweekend. Het was weer genieten van heerlijke mosselen, goudgele frietjes en naar wens gebakken steak. Maar die mosselen, frietjes en steaks bakken zichzelf natuurlijk niet. Zo een eetweekend kan alleen maar slagen dankzij vele helpende handen, in de keuken, in de zaal, achter de toog, noem maar op. Daarom heb ik met plezier mijn handen uit de mouwen gestoken en de jongens een handje geholpen. Het was een succesvol weekend dankzij de vele vrijwillige helpers!
Bij deze nodig ik jullie zeker uit op hun volgende eetweekend of een andere activiteit die je vindt op www.symolica.be. Ikzelf kijk alvast uit naar mijn derde jeugdwerk in maart!
Comments are closed.