Wie is Wim Dries?

Garage Dries – Weg naar As – Genk

Wim wordt op 24 maart 1972 geboren in Genk als jongste zoon uit een gezin van vier. Zijn ouders, Louis Dries en Clara Paulussen, trouwden in 1965. Hij groeit op op de Weg naar As in Genk. Zijn vader baat er een garage uit. Hun huis grenst aan de garage.

De familie Dries is één van de oude Genker-families. De stamboom gaat méér dan 300 jaar terug. Oorspronkelijk komen ze van het gehucht Camerlo, één van de zes oorspronkelijke gehuchten waarop Genk gebouwd is. Zijn grootvader Bret Janneke vestigt zich als één van de eerste op de Bret, toen nog een uitgestrekt heidelandschap.

Zijn mama, Clara Paulussen, komt hartje Kempen, van de gemeente Ravels, nabij Turnhout en neemt een beetje politiek DNA mee naar Genk. Haar vader, Anton Paulussen, zetelt van 1947 tot 1968 in de gemeenteraad van Ravels voor de toenmalige CVP en maakt er 21 jaar deel uit van het schepencollege. Hij is 6 jaar burgemeester van Ravels. Daarnaast is hij 15 jaar provincieraadslid in de provincie Antwerpen. De appel valt duidelijk niet ver van de boom.

Clara werkt eerst als onderwijzeres in Arendonk en in Genk. Later gaat ze aan de slag bij MPI Ter Heide in Boxberheide. Ze onderwijst er kinderen met een handicap. Ze neemt haar kinderen vaak mee naar opendeurdagen en activiteiten. Zo wakkerde ze hun sociaal engagement aan. Clara overleed in december 2002. Wim was toen 30 jaar en net getrouwd. Acttien dagen voordien had hij ook zijn eed als schepen van stad Genk afgelegd.

Zijn papa, Louis Dries, leert automechanica op het Technisch Instituut Sint-Lodewijk en wordt garagist. Hij werkt enkele jaren in loondienst. Maar waagt snel de sprong als zelfstandige. Garage Dries herstelt auto’s, bromfietsen en fietsen. Je kan er tevens gaan tanken. In zijn jonge jaren brengt Wim veel tijd door op het achterliggende autokerkhof. Zijn broer en hij leren er al doende mechaniek kennen. Ze volgen hun vader tijdens vele trips in kader van zijn hobby: slalom en rally rijden. Samen bezoeken ze vele wedstrijden en schuimen autobeurzen af, in en rond België.

Wim zijn jeugd.

Wim woont op de Bret en gaat dus ook naar de kleuter- en lagere school op de Bret. Daar kruisen de paden van Wim en Nele, zijn echtgenote, elkaar voor het eerst. Op zelfgemaakte 8mm-filmpjes ziet hij later pas hoe ze naast elkaar in de rij staan.
Zijn broer Jan gaat na de lagere school op internaat bij de Jezuïten in Turnhout. In het zesde studiejaar wordt duidelijk dat Wim hetzelfde lot staat te wachten. Wim is ondertussen lid van vlaggendansgroep Symbolica en wil liever aan het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk studeren. Hij start daarop een petitie die alle kinderen ondertekenen. Hij overtuigt zelfs de leerkrachten mee te ondertekenen. Clara zwicht in eerste instantie niet. Hij start zijn middelbare studies in Turnhout, in de eerste Latijnse.
Tijdens de kerstvakantie toont hij zich ontroostbaar. Zij mama gaat dan toch overstag. De resterende 5,5 jaar studeert hij Latijn, Latijn-Wiskunde en Latijn-Wetenschappen aan het College. Hij studeert af in 1990 en start men enkele vrienden de opleiding Industrieel Ingenieur aan de toenmalige KHLim. Hij studeert er in 1994 af als bachelor Electronica-Finaliteit.

Wim als een bezige bij.

Wim zit niet stil. Tijdens de lagere school start hij op de muziekschool. Aan hem is echter geen groot muzikant verloren gegaan. Hij schakelt over naar dictie. Tijdens zijn middelbare studies volgt hij voordracht aan de Genkse Academie voor Muziek, Woord en Dans.

In het vierde leerjaar vraagt meester Bijnens hem om mee te doen aan een project rond het gebruik van computers in de klas. Begin jaren ’80 krijgen leerlingen de kans om op een Commodore 64 kennis te maken met het programmeren van een virtuele schildpad die beweegt op een scherm. Je kan het vergelijken met de Coderdojo’s van vandaag. Hier worden de eerste zaadjes geplant voor zijn interesse in technologie en IT. Wim is gebeten om te weten. Zijn gedrevenheid in technologie vertaalt zich naar vele engagementen in het verenigingsleven.

Hij is lid van enkele verenigingen en engageert zich later ook als leiding. Méér dan 20 jaar is hij danser, leiding, voorzitter en begeleider bij vlaggendansgroep Symbolica. Vandaag is hij nog steeds nauw betrokken. Zijn zoon, Viktor, is al enkele jaren lid van de dansvereniging.
Hij verdiept er zich, samen met de technische ploeg in het opstellen en uitwerken van licht- en geluidsinstallaties. Hij gaat opbouwen op fuiven, optredens en toneelvoorstellingen van Genkse toneelverenigingen. Als student verdient hij een centje bij als stagecrew bij technische firma’s. Hij rijdt het land door om op te bouwen op modeshows, festival, fuiven en optredens als Front 242, Mama’s Jasje, Clouseau, Rob de Nijs, Get Ready …

In het schooljaar 1988-1989 grijpt hij de kans om mee te spelen in een toneelproductie naar aanleiding van het 75-jarig bestaan van het Sint-Jan Berchmanscollege. Hij vertolkt de hoofdrol in het stuk Romeo en Julia. De moderne uitvoering wordt geregiseerd door Johan Van Lierde. Het toneelstuk kan op veel bijval rekenen. Schoolvoorstellingen lokken duizenden jongeren naar de theaterzaal.

Naast al deze engagementen is hij tot 2009 voorzitter van de Genkse Heidefeesten, een wijkoverstijgend feest dat jaarlijks wordt georganiseerd in de wijk Bret-Gelieren. Daarnaast organiseert hij op school lesmarathons, een eigen schoolradio, een schoolfeest van afscheidnemend directeur Van Immissen… Leerlingenparlementen, chrysostomoscomité, vrijwilligerswerk bij verenigingen en organisaties zoals Tevona. Het bezorgt hem allemaal werkvreugde en ervaring om met mensen te werken, maar vooral om vóór mensen te werken.

Al deze engagementen leiden tot een life-changing gesprek met toenmalig burgemeester Jef Gabriëls. De dag na Swing’in Genk 1993 wordt Wim, op voorstel van OCMW-secretaris Staf Mariën uitgenodigd door de burgemeester voor een gesprek. Na een boeiende conversatie stapt Wim op zijn fiets naar huis en weet: “Ik kom op voor de verkiezingen in 1994.” Hij gaat nog ten rade bij enkele goede vrienden. Enkele weken later sluit hij zich als lid aan bij de toenmalige CVP.

Wim in zijn werk.

Na zijn studies zet hij zich eerst en vooral in voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1994. Daarna gaat hij zoals iedere jonge werkzoekende enkele tijdelijke jobs aan. Hij geeft kort les op het Sint-Jan Berchmanscollege. In mei 1995 start hij bij DAF Trucks Vlaanderen in Westerlo. Hij doorloopt er een boeiend traject, heeft er verschillende functies als leidinggevende en grijpt er alle kansen om zich bij te scholen. Eind 2002 neemt hij er afscheid om fulltime als schepen aan de slag te gaan. Sindsdien is hij ononderbroken schepen of burgemeester van onze stad.

De broer Jan en Wim interesseren zich van kleins af aan voor cijfers en getallen, voor bits en bytes. Ze zijn gebeten door informatica en volgen in de jaren ’80 en ’90 de opmars van het internet mee. In 1992 richten ze een coöperatieve vennootschap op: D-Cube Resource.
Het kleine bedrijfje specialiseert zich in het beheer van domeinnamen en internetdiensten. Gelet op zijn mandaat in de politiek, neemt Wim hier de laatste 10 jaar geen actieve rol meer in op. Als stille vennoot volgt hij van op afstand wel nog het reilen en zeilen van D-Cube Resource.

Wim en politiek.

Voor zijn eerste gemeenteraadsverkiezingen staat Wim op de derde plaats van de lijst. Hij wordt rechtstreeks verkozen en zetelt vanaf 1 januari 1995 onafgebroken in de gemeenteraad. In 2000 overlijdt schepen Noël Bijnens geheel onverwachts. Michaël Dhoore wordt schepen. Wim vervangt schepen Dhoore als fractieleider van de CD&V-fractie. In november 2002 volgt hij Roger Vanholst op als schepen. Zijn eerste bevoegdheden zijn Ruimtelijke Ordening, Leefmilieu, Grondzaken en Nieuwe Media.
In 2006 wordt hij voorgedragen als eerste schepen, met de bevoegdheden Ruimtelijke Ordening, Leefmilieu, Grondzaken, Economie, Strategisch Stadsbeleid en Communicatie. In de helft van de legislatuur neemt hij de fakkel over van Jef Gabriëls. Op 2 december 2009 legt hij zijn eed af als burgemeester. Zelf omschrijft hij het vaak als de job van zijn leven. Hij bekleedt zijn functie met veel energie, goesting en enthousiasme.

Wim zit ondertussen als meer dan 20 jaar in de lokale politiek. Hij heeft zeer bewust een breed netwerk uitgebouwd. Hij is actief in verschillende organisaties, steeds vanuit het belang van stad Genk. Vooral de energiesector volgt hij nauw.

Midden jaren ’90 vertegenwoordigt hij stad Genk in de intercommunale Iega. Sinds 2000 zit hij onafgebroken in diverse raden van bestuur binnen de Infrax-groep. Hij geeft heel wat transities in de energiesector mee vorm. Hij maakt de liberalisering van de energiemarkt mee. Hij zit aan de politieke onderhandelingstafel tijdens de oprichting van Luminus, Publilum en Nuhma. Nuhma is vandaag uitgegroeid tot een krachtig klimaatbedrijf voor de provincie Limburg. Alle gemeenten van Limburg zijn hier in vertegenwoordigd.
Hij is gebeten door techniek en technologie. In 2005 wordt hij voorzitter van Intermedia. Hij richt de eerste digitale televisie van Vlaanderen op, Indie. Dat project loopt in 2006 vast door een conflict met Telenet. Vanuit CD&V vraagt men hem om de slabakkende relatie tussen Telenet en de zuivere kabelintercommunales te verbeteren. In oktober 2008 wordt Telenetdeal gefinaliseerd. Nog veel Limburgse en Vlaamse gemeentes zijn op dat moment nog aangesloten bij zuivere intercommunales. Zij kunnen vanaf dan mee genieten van alle voordelen van Telenet, terwijl de tewerkstelling en het net in eigen handen blijft en de gemeenten een aanzienlijke financiële injectie krijgen.

In 2013 wordt hij voorzitter van Infrax Vlaanderen, de gemeenschappelijke werkmaatschappij voor alle zuivere intercommunales. Vanaf dan werkt hij met Piet Buyse, voorzitter van Eandis, aan een fusie tussen de twee werkmaatschappijen in Vlaanderen. Het is geen gemakkelijke weg. Maar gezien de wijzigingen in de Vlaamse regelgeving een noodzakelijke weg.
Op 1 juli 2018 is de fusie van beide maatschappijen een feit. Fluvius is de naam van het nieuwe netbedrijf waar Wim zetelt in de raad van bestuur.
In juni 2022 neemt Wim het voorzitterschap over van Piet Buyse, de burgemeester van Dendermonde.

Wim gelooft in de kracht van lokale besturen. Hij heeft stad Genk steeds vertegenwoordigd in tal van raden van bestuur, binnen tal van intercommunales om Genk sterker te maken, in het voordeel van de Genkenaren. Omwille van deze overtuiging wordt hij in 2016 voorzitter van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten.

Vandaag is Wim burgemeester en bekleedt hij twee betalende mandaten. Eén binnen de nutsvoorzieningensector Fluvius en één binnen VVSG.
Als burgemeester verdient hij een 100 000 euro bruto per jaar. Voor zijn betalende mandaten ontvangt hij 14 000 euro bruto per jaar.

Voorst neemt hij nog enkele engagementen op in socio-economische organisaties. Samen met Sonja Claes is hij co-voorzitter van de kringwinkelgroep vzw Reset. Ook hier realiseerde hij onlangs een fusie. Zo kunnen de kringwinkels zich versterken om de uitdagingen van de toekomst aan te gaan.

In al deze mandaten is Wim gebeten om te weten, onderneemt hij actie vanuit een goede dossierkennis en kiest hij samen met bestuurders en personeelsleden voor het belang van de aandeelhouders, de gemeenten en de burgers. Deze laatsten moeten als eindgebruiker steeds in het voordeel zijn.

Wim en zijn gezin.

Wim vindt zijn liefde, Nele Leirs om de hoek. Ze woont op Gelieren, niet ver van de Bret. In de kleuterklas kruisen hun wegen voor het eerst. Later zit Wim bij vlaggendansgroep Symbolica in dezelfde groep als haar broer. De twee worden vrienden, dansen jaren samen en staan in de leiding. De echte vonk springt eind oktober 1993 over. Op haar verjaardag 24 oktober gaan ze als vrienden naar de Night of the Proms. De volgende ochtend zou Wim een evenement mee klaarzetten voor Tevona. Daar breekt hij zijn dijbeen. Hij verblijft een week in het Ziekenhuis Oost-Limburg. Nele zit dagelijks aan zijn ziekenhuisbed. 7 december 1993, na een wandeling, zijn ze officieel samen. In 1995 gaan ze samenwonen in Genk-centrum. In 1997 verhuizen ze naar de Bret. In 2000 steken ze samen de handen uit de mouwen en bouwen een huis in de Mispelaarstraat.

Wim heeft iets met getallen en cijfers. Niet toevallig zijn ze 3000 dagen samen wanneer hij haar ten huwelijk vraagt. Ze trouwen op 26 oktober 2002. Het trouwfeest gaat door in de Barenzaal van de mijn van Winterslag, nog voor er sprake was van C-mine.

Vandaag wonen ze nog steeds in de Mispelaarstraat, samen met hun twee kinderen, Viktor (2004) en Nore (2008). Ondanks zijn drukke leven als burgemeester geniet hij van de mooie, maar soms beperkte tijd die ze samen doorbrengen. Nele en de kinderen zijn een grote steun voor Wim in alles wat hij doet. Dankzij hen kan hij voluit gaan voor zijn stad en voor haar inwoners.